resultku!!

salam diariku..
apa khabar pembaca sekalian..
pada 27/6/2011..
keputusan peperiksaanku sudah ku ketahui..
ari aq just dapat 3.4++ je..
sedey wase...=(
tp apa2 pun ku akan berusaha lagi pada semester ni..
erm.. 3 Julai 2011 hingga 25 Ogos 2011 aq akan
menjalankan PRAKTIKUM FASA 2!!
Selamat Berpraktikum rakan2 ku..=)

debaran mengingatkan aq mati

semalam... (25/6/11)

pada mulanya debaran terasa sesudah asar..

malamnya makin kuat terasa debaran itu..

aq terfikir banyak kali..knp perasaan itu masih terasa lagi

walaupun menginjak ke waktu isya'..

sungguh aq terasa takut..

sampai memikirkn aq akan mati ke..??

hari ini... (26/6/11)

akak aq mesej bgtw dia pown berasa berdebar2 seperti aq semalam..

apakah persamaan ini Ya Tuhan???

akak aq terbace suatu artikel yg mana perasaan kami mcm sama je dgn tanda2

seperti dalam artikel tersebut..

apakah ajalku sudah dekat Ya Tuhan..

aq mohon ya Tuhan..

jika ajalku maki dekat..matikanlah aq dalam keimanan yang teguh trhadapmu..

ni artikel yang aq petik dari blog sepupuku:

http://paliss.blogspot.com/2011/03/tanda-100-hari-before-mati.html

result kuar kew???

ni laman web ye http://www.idnhhk.com/krt/mukacarikp.php..

Baby Bathing Techniques

cara urutan bayi

Asmirandah & Dude Harlino - Bunga Bunga Cinta.wmv

PRA3112- DEFINISI KELUARGA

definisi keluarga ini dari sumber: http://msgsabah.blogspot.com/2009/04/institusi-keluarga.html

Coleman dan Cressey (1993: 110) mentakrifkan keluarga sebagai ‘a group of people by marriage, ancestry or adoption who live together in a common household’, (Kamus Dewan 1994) mencatitkan definisi keluarga sebagai ‘seisi rumahtangga yang terdiri daripada suami dan isteri sahaja atau berserta anak-anak’. Mahmood (1997) mentakrif keluarga sebagai unit sosial yang terdiri daripada bapa, ibu dan anak dan yang paling penting ialah wujudnya suatu pertalian hidup tertentu dalam kelompok sosial berkenaan.

Daripada perspektif Islam, keluarga adalah suatu unit sosial yang majmuk sifatnya (extended). Keluarga majmuk ini terangkum dalamnya, bukan sahaja ibu bapa dan anak-anak tetapi juga datuk, cucu cicit, adik beradik dan saudara mara. Di bawah konsep keluarga tersebut mungkin terdapat lebih daripada sebuah rumahtangga (poligami). Dari masa ke semasa, kelompok-kelompok rumahtangga ini boleh terpisah daripada rumahtangga yang lain, tetapi dalam masa yang sama ia terangkum dalam suatu ikatan keluarga. Dalam banyak hal ikatan ini mempunyai bentuk perhubungan berbagai hala (Mahmood, 1997).

Takrif keluarga daripada perspektif Islam berbeza dengan perspektif Barat. Daripada perspektif Barat, keluarga dihadkan kepada keluarga nuklear. Ia nya mengandungi sekurang-kurangnya dua orang yang hidup bersama melalui pertalian darah, perkahwinan atau ‘adoption’. Keluarga juga terbentuk daripada pasangan yang tidak berkahwin tetapi hidup bersama dan mungkin juga mempunyai anak (single parent family) – Gullota, Adams, Alexander (1986) dan Robins (1996).

PRA3112 - Perapatan(attachment) & Emosi KK

Perapatan (attachment) dan Emosi Kanak-Kanak

Perapatan merupakan hubungan kasih-sayang yang berpanjangan dan kekal sepanjang hayat seseorang. Ia berfungsi untuk memberi rasa selamat, selesa dan seronok kepada seseorang dalam perhubungannya dengan individu lain. Oleh sebab perapatan awal, iaitu pada zaman kanak-kanak mempengaruhi hubungan emosi individu pada masa akan datang, maka ibu bapa dan guru-guru mesti memahami bagaimana perapatan mempengaruhi pembentukan emosi kanak-kanak.

Perapatan
Perapatan atau pertautan ialah “...reciprocal, enduring emotional tie between an infant and a caregiver, each of whom contributes to the quality of the relationship” (Papalia et al, 2004). Hubungan emosi yang berbentuk kasih-sayang ini adalah berpanjangan dan kekal sepanjang hayat. Melalui interaksi dengan ibu bapa seterusnya dengan ahli keluarga, rakan-rakan, jiran-jiran, guru-guru dan masyarakat di sekeliling, gaya perapatan seseorang itu akan terbentuk.

Pembentukan Perapatan
Perapatan terbentuk sejak lahir. Interaksi dan perapatan ibu bapa dengan anak memberi kesan terhadap perkembangan emosi anak-anak itu sendiri. Tingkah laku yang ditunjukkan oleh ibu bapa menjadi model kepada anak-anak dan membentuk gaya perapatan dalam menjalinkan hubungan dengan orang lain.
Ada pendapat mengatakan perapatan terbina sejak bayi berada dalam kandungan ibunya menyebabkan bakal ibu digalakkan untuk berinteraksi dan mengusap perut untuk menunjukkan kasih sayang kepada anak. Apabila lahir, pelukan, usapan, belaian dan ciuman ketika menyusukan anak adalah detik permulaan bagi membina hubungan rapat antara ibu dengan anak. Walau bagaimanapun, peruntukan masa yang banyak bukanlah penentu kepada perapatan. Kajian menunjukkan penggunaan masa yang berkualiti dalam hubungan lebih banyak mempengaruhi bentuk perapatan yang dibina.

Jenis Perapatan
Terdapat tiga jenis perapatan yang utama:-
a) perapatan selamat (secure attachment)
b) perapatan mengelak (avoidant attachment)
c) perapatan bimbang ketidaktentuan (anxious/ambivalent attachment).

Fasa-Fasa Dalam Pembentukan Perapatan

Menurut Bowlby (1969), terdapat empat fasa dalam pembentukan perapatan, iaitu:
• Fasa 1 (lahir hingga 8 minggu) – bayi menerima orang lain di sekelilingnya tetapi kebolehan untuk membezakan mereka adalah sangat terhad. Contohnya, bayi tidak menangis jika didukung oleh sesiapa sahaja.
• Fasa 2 (8 minggu hingga 6 bulan) – bayi mula dapat membezakan tingkah laku terhadap individu tertentu. Contohnya, bayi menangis jika didukung oleh individu yang sering menjerit kepadanya.
• Fasa 3 (6 bulan hingga 2 tahun) – bayi memilih individu tertentu dan berhati-hati dengan individu lain. Contohnya, bayi hanya membenarkan individu tertentu menyentuh atau duduk berhampirannya.
• Fasa 4 (2 tahun ke atas) – kanak-kanak mula dapat membezakan hubungan emosinya dengan orang lain. Peringkat ini dianggap permulaan hubungan emosi sebenar.

Kesan Perapatan Terhadap Emosi

a) Perapatan penting kepada semua manusia. Bayi yang lahir perlukan jagaan daripada orang dewasa sama ada untuk mendapatkan makanan, membersihkan diri atau mendapatkan perlindungan emosi. Kemesraan, kasih sayang, penjagaan dan perlindungan yang diberikan oleh ibu bapa atau penjaga bukan sahaja membantu dalam proses perkembangan kognitif, malah mempengaruhi perkembangan sosioemosi dan perkembangan moral.

b) Dari segi sosioemosi, perapatan mempengaruhi sejauhmana kanak-kanak menilai diri, menganggap diri berharga, dan berhubungan dengan orang lain. Konsep kendiri yang terbina melalui perapatan akan mempengaruhi tingkah laku kanak-kanak ini hingga dewasa kelak.

c) Hubungan antara ibu bapa dan anak-anak dilihat memainkan peranan yang besar dalam membentuk perapatan selamat. Apabila kanak-kanak dilindungi, dikasihi, disayangi, dipenuhi segala keperluan asas, maka kanak-kanak dapat membentuk perapatan selamat dengan ibu bapa atau penjaga. Bagi kanak-kanak yang membentuk perapatan tidak selamat pula, ia dikaitkan dengan status ekonomi sosial keluarga yang rendah, keluarga yang porak-peranda, atau menjadi mangsa dera.

d) Perapatan selamat akan membentuk gaya perapatan selamat dalam diri kanak-kanak. Begitu juga dengan bentuk perapatan yang lain. Sekiranya anak-anak memperoleh perapatan selamat, mereka juga akan mempamerkan sikap-sikap yang positif, berkasih-sayang serta menghargai orang lain. Mereka gembira untuk berinteraksi, bergaul, serta boleh mengasihi dan dikasihi oleh orang lain.

d) Perapatan yang mengelak atau bimbang ketidaktentuan pula berkemungkinan akan menghasilkan kanak-kanak yang rendah diri, pemarah, ganas, dan tidak menghormati orang lain. Mereka selalunya bermasalah dalam perhubungan dengan rakan-rakan kerana konsep kendiri yang rendah, berfikiran negatif serta selalu menyalahkan diri dan orang lain.

Walau bagaimanapun, perlu diingatkan bahawa personaliti individu bukan hanya dipengaruhi oleh perapatan semata-mata ttapi juga melibatkan aspek-aspek lain yang dialami sepanjang kehidupan seperti perceraian ibu bapa, kematian orang tersayang dan sebagainya.

Dipetik dari Buku :

Mengenali Emosi Kanak-Kanak
Mahani Razali
Nor Junainah Mohd Isa

PERAPATAN (JOHN BOWLBY)

PENGENALAN

Ibu bapa adalah guru pertama dalam didikan awal kanak-kanak. Hubungan kasih sayang antara anak dan ibu bapa serta persekitaran boleh ditafsir sebagai perapatan.Tugasan ini mendedahkan tentang konsep dan jenis-jenis perapatan. Selain itu ia juga membincangkan tentang fasa-fasa pembentukan perapatan dan kesan perapatan terhadap emosi anak. Tujuan utama tugasan ini adalah bagi memperkenalkan modul kaedah didikan keluarga. Modul ini adalah bagi berkongsi pendapat dengan ibu bapa bagaimana bagi membentuk perapatan selamat dengan anak dan kesan terhadap anak bila meningkat dewasa. Selain itu modul ini juga membincangkan gejala sosial yang dilakukan oleh remaja yang kurang kasih sayang dari ibu bapa. Modul ini juga membincangkan tentang kaedah urutan kepada bayi dan beberapa cadangan aktiviti bagi membantu ibu bapa menjalinkan perapatan dengan anak. Selain itu terdapat juga cadangan bagi memperkukuhkan lagi konsep perapatan dalam didikan awal kanak-kanak.

KONSEP PERAPATAN

Perapatan merupakan hubungan kasih sayang yang berpanjangan dan kekal sepanjang hayat seseorang. perapatan juga berfungsi untuk memberi rasa selamat, selesa dan seronok kepada seseorang. ianya terbentuk sejak lahir lagi iaitu semasa bayi berada dalam kandungan ibu. perapatan boleh diwujudkan melalui interaksi dengan ibu bapa, ahli keluarga, rakan-rakan, guru-guru, jiran-jiran dan masyarakat.

Menurut Pipp & Haromon (1987),   perapatan merupakan sejenis hubungan emosi yang kuat antara dua individu yang cuba dikekalkan melalui kemesraan fizikal seperti sentuhan, penglihatan, pendengaran, senyuman atau percakapan. Dalam perkembangan emosi bayi, perapatan yang dibentuk adalah di antara bayi dan penjaganya. Ikatan atau hubungan ini adalah untuk mendekatkan penjaga kepada dirinya bagi memenuhi keperluan-keperluan asas, keselamatan dan kasih sayang. Menurut Erikson (1986), tahun pertama merupakan jangka masa yang penting membentuk ikatan (bond) atau perapatan antara bayi dengan penjaga. Dia juga menekankan bahawa kekuatan ikatan ini ditentukan oleh respons yang ditunjukkan oleh ibu atau penjaga kepada bayi.

Selain itu, apabila dilihat dari sudut  islam pula, terdapat satu  hadis yang menyokong konsep perapatan. Aqra' b. Habitah berjumpa Rasulullah, semasa perbincangan Hassan cucu Rasulullah datang, baginda mencium hassan. Aqra' berkata, " saya ada 10 anak tetapi tidak pernah mencium mereka". Rasulullah berkata, " Allah akan memuliakan mereka yang menunjukkan kasih sayang kepada anak". Hadis ini jelas menunjukkan bahawa islam amat menitik beratkan soal perapatan dalam kehidupan sehingga Allah akan memuliakan ibu bapa yang menunjukkan kasih sayang kepada anak-anak mereka.

JENIS-JENIS PERAPATAN

Ainsworth dan rakan-rakannya (dalam Lefrancois, 2001) telah mengemukakan satu prosedur iaitu The Strange Situation Procedure untuk menilai perapatan bayi (infant attachment) dengan penjaga berdasarkan tahap tekanan dan kerisauan yang dialami oleh bayi dalam episod perpisahan dan pertemuan dengan penjaga atau ibu. Beliau telah membahagikan perapatan bayi kepada 3 jenis iaitu perapatan selamat, perapatan mengelak, dan perapatan bimbang ketidaktentuan yang dapat diringkaskan seperti berikut.

PERAPATAN SELAMAT

Perapatan selamat berlaku apabila kanak-kanak boleh menerokai dan memahami persekitaran mereka dengan rasa selamat dengan kehadiran penjaganya. Walaupun terdapat orang asing, mereka tidak merasa bimbang dan dapat bergaul dengan orang asing tersebut dengan kehadiran penjaga disisi  mereka. Apabila penjaga mereka meninggalkan mereka, mereka akan merasa sedih dan kecewa. Tetapi, apabila penjaga mereka kembali, mereka akan menyambutnya dengan gembira dan berasa tenang semula. . Bayi yang mempunyai perapatan selamat dengan ibunya biasanya mempunyai ibu yang bersifat responsif dan peka terhadap keperluannya. Mereka sentiasa memahami emosi bayi dan memberi respons yang positif terhadap emosi bayi. Mereka juga menunjukkan kasih sayang kepada bayi serta menghayati peranan sebagai ibu kepada bayi. Selain itu, ibu bapa seharusnya mendidik anak-anak mereka dengan konsep perapatan selamat supaya mudah untuk kanak—kanak apabila memasuki alam persekolahan kelak. Mereka akan dapat menerokai alam persekolahan tersebut dengan perasaan yang gembira dan seronok kerana mereka yakin bahawa ibu bapa mereka akan kembali dan mereka akan berjumpa kembali dengan ibu bapa mereka.

PERAPATAN BIMBANG KETIDAKTENTUAN

Perapatan bimbang ketidaktentuan pula ialah apabila kanak-kanak merasakan tekanan yang sangat besar apabila orang asing berada dengannya. Walaupun ibu bapa ada bersama mereka, tetapi mereka akan tetap merasa bimbang kerana kehadiran orang asing. Perasaan bimbang mereka bertambah apabila ibu bapa meninggalkan mereka. Apabila ibu bapa kembali, kanak-kanak akan menghampiri mereka tetapi akan menolak sebarang perhatian yang diberikan oleh ibu bapa seperti memalingkan mukanya dan tidak mahu dipeluk atau didukung. Walaubagaimanapun,  mereka tidak akan berjauhan dengan ibu bapa. . Ibu kepada bayi jenis ini tidak peka terhadap isyarat dan keperluan bayi. Dia juga bersifat menolak dan kurang dari segi hubungan fizikal dengan bayi.

PERAPATAN MENGELAK

Perapatan mengelak terjadi apabila kanak-kanak hanya menunjukkan perasaan yang sangat sedikit terhadap penjaga. Mereka juga tidak berminat dan tidak akan menerokai persekitaran walaupun ianya merupakan persekitaran yang baru bagi mereka.apabila orang asing ada bersama kanak-kanak itu, mereka tetap tidak menunjukkan sebarang respon sama seperti mereka tidak menunjukkan respon kepada penjaga mereka. Perapatan jenis ini mempunyai kaitan dengan sifat ibu yang tidak sensitif dan tidak bertindak balas terhadap keperluan bayi. Ibu juga kekok ketika berinterkasi dengan bayi.

  

FASA-FASA DALAM PEMBENTUKAN PERAPATAN

Menurut Bowlby (1969), terdapat empat fasa dalam pembentukan perapatan antara ibu bapa dengan anak-anak.

Fasa pertama membabitkan usia bayi yang baru lahir hingga 8 minggu. Pada fasa ini, bayi menerima orang yang berada di sekelilingnya seperti ibu, bapa, abang, kakak, datuk dan nenek. Kebolehan untuk membezakan orang berada di sekelilingnya amat terhad. Bayi tidak kisah sesiapa yang ingin memegangnya.

Fasa kedua pula membabitkan bayi yang berusia lapan minggu hingga enam bulan. Pada tahap ini bayi mula membezakan tingkah laku orang yang berada disekelilingnya atau orang yang sedang memegangnya. Sebagai contoh, jika ibu sedang memegang mereka dalam keadaan marah, bayi tersebut akan menangis kerana bayi boleh mengenal emosi ibunya itu.

Pada masa bayi berumur kurang daripada tiga bulan, emosi yang dialaminya merupakan tindak balas terhadap keadaan kebangkitan ( ketidakselesaan kerana lapar atau basah ) . Ketika berumur tiga bulan, emosi suka dan duka lebih jelas kelihatan. Bayi sudah pandai senyum pada penjaganya. Bayi dapat menunjukkan emosi marah, terkejut dan sedih. Kadangkala bayi dapat melibatkan diri dalam interaksi dengan seseorang yang cuba rapat dengannya.

Fasa ketiga melibatkan usia bayi di antara enam bulan hingga dua tahun. Pada tahap ini, bayi memilih individu tertentu dan berhati-hati dengan individu lain. Kebiasaannya, bayi sudah mula mengenal ibunya serta kaum kelurga yang selalu berada di sampingnya. Bayi akan menangis jika seseorang yang tidak dikenalinya memegangnya. Bayi berasa selamat berada dengan orang yang selalu berada dengannya.

Pada masa umurnya kira-kira enam bulan, duka berpecah menjadi takut, jijik dan marah. Pada masa umurnya kira-kira dua belas bulan, emosi suka berpecah kepada seronok., bangga apabila berjaya terhadap benda dan keadaan serta rasa sayang terhadap orang.Pada masa umurnya lapan belas bulan, rasa cemburu mulai timbul daripada perasaan duka dan sara sayang dibezakan antara sayangterhadap orang dewasa dengan sayang terhadap kanak-kanak.

Fasa keempat pula ialah melibatkan bayi yang berusia dua tahun ke atas.  Pada peringkat ini, kanak-kanak mula dapat membezakan hubungan emosinya dengan orang lain. Peringkat ini dianggap permulaan hubungan emosi yang sebenar.

Pada masa umurnya kira-kira dua puluh empat bulan, satu emosi baru iaitu keriangan mulai timbul daripada emosi gembira. Pada umur tersebut, mereka menyatakan emosi secara tidak terkawal seperti membaling sesuatu objek ketika marah ), terutamanya mereka tidak dapat sesuatu yang dikehendaki. Dalam keadaan letih dan lapar, kemarahan mereka lebih jelas kelihatan. Kanak-kanak pada peringkat prasekolah juga agak imaginatif. Mereka mungkin mempunyai pelbagai perasaan takut dan antaranya yang tidak rasional. 

KESAN PERAPATAN TERHADAP EMOSI

Perapatan dalam keluarga meninggalkan kesan terhadap emosi kanak-kanak. Kesan yang pertama ialah perapatan penting kepada semua manusia. Semua manusia memerlukan perapatan dari semua orang terutama daripada ahli keluarga sendiri. Sebagai contoh, bayi yang lahir perlukan jagaan jagaan daripada ibu bapa untuk mendapatkan makanan dan perlindungan emosi. Perkembangan kognitif kanak-kanak dibantu oleh kemesraan, kasih sayang serta perlindungan yang diberikan oleh ibu bapa mereka. Perkembangan sosioemosi dan perkembangan moral kanak-kanak juga mempengaruhi perkembangan kognitif kanak-kanak tersebut.

            Kesan perapatan terhadap emosi kanak-kanak yang kedua pula ialah perapatan mempengaruhi sejauh mana kanak-kanak menilai diri diri mereka sendiri. Mereka menganggap diri mereka sangat berharga serta mempengaruhi pergaulan dan perhubungan mereka dengan orang lain. Konsep kendiri yang sudah ada dalam diri mereka sejak lahir membina tingkah laku mereka hingga dewasa kelak. Jika positif konsep kendiri itu, maka positiflah tingkah laku mereka apabila dewasa dan sebaliknya. Contohnya, ibu bapa haruslah memuji kanak-kanak apabila mereka melakukan sesuatu kerja agar mereka berasa diri serta kerja yang mereka lakukan itu dihargai. Ini dapat membina konsep kendiri yang positif dalam diri kanak-kanak.

Kamarulzaman (2003) menyatakan bahawa kasih sayang merupakan tindak balas yang berlaku secara serta merta dengan mengusap kulit, menggeletek, membuai lembut dan tepukan manja. Kanak-kanak belajar melalui pengalaman yang dilakukan oleh ibu bapa terhadap mereka. Daripada pengalaman tersebut kanak-kanak mengaplikasikannya kepada orang lain, binatang atau benda yang menyenangkannya. Ia menunjukkan perasaan kasih sayang secara lisan bila sudah besar tetapi ketika kecil kanak-kanak menyatakannya secara fizikal dengan memeluk, menepuk atau mencium objek yang disayangi.

Selain itu, hubungan antara ibu bapa dan anak-anak yang dilihat memainkan peranan yang penting dalam membentuk perapatan selamat. Ibu bapa haruslah sentiasa mengawasi anak-anak dan mengenali rakan-rakan mereka serta melindungi mereka daripada gejala negatif agar mereka sentiasa berasa selamat bersama ibu bapa.  Ibu bapa juga haruslah sentiasa melindungi anak-anak tidak kira di mana mereka berada. Contoh yang boleh digunakan ialah ibu bapa sering bertanyakan tentang persekolahan anak-anak serta kawan-kawan mereka. Di sini wujudnya perapatan selamat antara ibu bapa dengan anak-anak.

            Kesan perapatan terhadap emosi yang seterusnya pula ialah perapatan selamat akan mempamerkan sikap-sikap yang positif dalam diri kanak-kanak. Contoh sikap positif yang terhasil ialah menolong ibu bapa ketika berada di rumah, menghormati orang tua serta mendengar nasihat ibu bapa. Perapatan selamat juga dapat mempamerkan kanak-kanak untuk berkasih sayang serta menghargai orang lain. Contohnya, ibu bapa memimpin tangan anak ketika melintas jalan, anak akan berasa selamat dan menghargai jasa anda. Mereka akan lebih menghargai anda.

            Walaubagaimanapun, terdapat kesan perapatan tidak selamat. Perapatan tidak selamat dikaitkan dengan status ekonomi sosial keluarga yang rendah, keluarga yang porak peranda atau mangsa dera. Kanak-kanak akan berasa tidak selamat jika keluarga mereka sering bergaduh. Mereka akan merasakan bahawa tiada orang yang sayang padanya. Selain itu, kanak-kanak yang menjadi mangsa dera oleh ibu bapa juga akan memikirkan diri mereka tidak bernilai kepada orang yang disayangi.

            Kesan perapatan terhadap emosi yang terakhir ialah perapatan yang mengelak atau bimbang ketidaktentuan berkemungkinan akan menghasilkan kanak-kanak yang rendah diri, pemarah, ganas dan tidak menghormati orang lain.

Mengikut teori Erikson (1968), kanak-kanak pada peringkat umur empat hingga enam tahun mengalami perasaan inisiatif lawan rasa bersalah. Di peringkat ini, keupayaan motor dan intelektual kanak-kanak semakin meningkat. Kanak-kanak di peringkat umur ini suka berimaginasi dan meluaskan kemahiran mereka dengan melalui permainan dan berfantasi. Mereka bekerjasama dengan kanak-kanak lain dalam permainan, ada kalanya menjadi sebagai ketua kumpulan dan ada kalanya menjadi pengikut. Kanak-kanak yang selalu dimarahi atau tidak mendapat galakan untuk melakukan sesuatu mengikut kemampuan akan tertanam dengan perasaan bersalah dan berperasaan takut, mereka akan berterusan bergantung kepada orang dewasa dan tidak mahu bercampur dengan orang lain. Sebaliknya kalau mereka dididik dengan cara yang positif, mereka akan mempunyai daya utama dan berani mengemukakan dengan pendapat mereka sendiri.
KESIMPULAN

            Perapatan adalah amat penting bagi membentuk remaja atau individu yang bersahsiah tinggi. Ia amat penting bagi mewujudkan individu yang mempunyai pemikiran yang positif, berkeyakinan tinggi, hormat menghormati dan mempunyai akhlak yang baik. Modul didikan keluarga amat baik bagi membantu masyarakat membentuk perapatan yang baik dengan anak-anak. Ibu bapa seharusnya mengambil berat tentang perapatan dengan anak bagi mewujudkan generasi yang gemilang. Hal ini kerana perapatan ataupun hubungan kasih sayang amat penting bagi pembentukan anak-anak yang baik. Kuih yang sedap selalunya berasal dari resepi yang baik dan acuan yang cantik. Begitu juga di ibaratkan perhubungan anak-anak dengan ibu bapa. 

PRA3112 Penglibatan keluarga dalam pendidikan prasekolah

Bonding is the intense attachment that develops between parents and their baby. It makes parents want to shower their baby with love and affection and to protect and nourish their little one. Bonding gets parents up in the middle of the night to feed their hungry baby and makes them attentive to the baby's wide range of cries.

Scientists are still learning a lot about bonding. They know that the strong ties between parents and their child provide the baby's first model for intimate relationships and foster a sense of security and positive self-esteem. And parents' responsiveness to an infant's signals can affect the child's social and cognitive development.

Why Is Bonding Important?
Bonding is essential for a baby. Studies of newborn monkeys who were given mannequin mothers at birth showed that, even when the mannequins were made of soft material and provided formula to the baby monkeys, the babies were better socialized when they had live mothers to interact with. The baby monkeys with mannequin mothers were more likely to suffer from despair, as well as failure to thrive. Scientists suspect that lack of bonding in human babies can cause similar problems.

Most infants are ready to bond immediately. Parents, on the other hand, may have a mixture of feelings about it. Some parents feel an intense attachment within the first minutes or days after their baby's birth. For others — especially if the baby is adopted or has been placed in intensive care — it may take a bit longer.

But bonding is a process, not something that takes place within minutes and not something that has to be limited to happening within a certain time period after birth. For many parents, bonding is a byproduct of everyday caregiving. You may not even know it's happening until you observe your baby's first smile and suddenly realize that you're filled with love and joy.

The Ways Babies Bond
When you're a new parent, it often takes a while to understand your newborn's true capabilities and all the ways you can interact:

• Touch becomes an early language as babies respond to skin-to-skin contact. It's soothing for both you and your baby while promoting your baby's healthy growth and development.
• Eye-to-eye contact provides meaningful communication at close range.
• Babies can follow moving objects with their eyes.
• Your baby tries — early on — to imitate your facial expressions and gestures.
• Babies prefer human voices and enjoy vocalizing in their first efforts at communication. Babies often enjoy just listening to your conversations, as well as your descriptions of their activities and environments.

Making an Attachment
Bonding with your baby is probably one of the most pleasurable aspects of infant care. You can begin by cradling your baby and gently stroking him or her in different patterns. If you and your partner both hold and touch your infant frequently, your little one will soon come to know the difference between your touches. Each of you should also take the opportunity to be "skin to skin" with your newborn by holding him or her against your own skin when feeding or cradling.

Babies, especially premature babies and those with medical problems, may respond to infant massage. Because babies aren't as strong as adults, you'll need to massage your baby gently. Before trying out infant massage, be sure to educate yourself on proper techniques by checking out the many books, videos, and websites on the subject. You can also contact your local hospital to find out if there are classes in infant massage in your area.

Bonding also often occurs naturally almost immediately for a breastfeeding or bottle-feeding mother. Infants respond to the smell and touch of their mothers, as well as the responsiveness of the parents to their needs. In an uncomplicated birth, caregivers try to take advantage of the infant's alert period immediately after birth and encourage feeding and holding of the baby. However, this isn't always possible and, though ideal, immediate contact isn't necessary for the future bonding of the child and parent.

Adoptive parents may be concerned about bonding with their baby. Although it might happen sooner for some than others, adopted babies and their parents have the opportunity to bond just as well as biological parents and their children.

Bonding With Daddy
Men these days spend more time with their infants than dads of past generations did. Although dads frequently yearn for closer contact with their babies, bonding frequently occurs on a different timetable, partially because they don't have the early contact of breastfeeding that many moms have.

But dads should realize, early on, that bonding with their child isn't a matter of being another mom. In many cases, dads share special activities with their infants. And both parents benefit greatly when they can support and encourage one another.

Early bonding activities that both mom and dad can experience together include:

• participating together in labor and delivery
• feeding (breast or bottle); sometimes dad forms a special bond with baby when handling a middle-of-the-night feeding and diaper change
• reading or singing to baby
• sharing a bath with baby
• mirroring baby's movements
• mimicking baby's cooing and other vocalizations — the first efforts at communication
• using a front baby carrier during routine activities
• letting baby feel the different textures of dad's face

Building a Support System
Of course, it's easier to bond with your baby if the people around you are supportive and help you develop confidence in your parenting abilities. That's one reason experts recommend having your baby stay in your room at the hospital. While taking care of a baby is overwhelming at first, you can benefit from the emotional support provided by the staff and start becoming more confident in your abilities as a parent. Although rooming-in often is not possible for parents of premature babies or babies with special needs, the support from the hospital staff can make bonding with the infant easier.

At first, caring for a newborn can take nearly all of your attention and energy — especially for a breastfeeding mom. Bonding will be much easier if you aren't exhausted by all of the other things going on at home, such as housework, meals, and laundry. It's helpful if dads can give an extra boost with these everyday chores, as well as offer plenty of general emotional support.

And it's OK to ask family members and friends for help in the days — even weeks — after you bring your baby home. But because having others around during such a transitional period can be uncomfortable, overwhelming, or stressful, you might want to ask people to drop off meals, walk the dog, or watch any of the new baby's siblings outside the home.

Factors That May Affect Bonding
Bonding may be delayed for various reasons. Parents-to-be may form a picture of their baby having certain physical and emotional traits. When, at birth or after an adoption, you meet your baby, reality might make you adjust your mental picture. Because a baby's face is the primary tool of communication, it plays a critical role in bonding and attachment.

Hormones can also significantly affect bonding. While nursing a baby in the first hours of life can help with bonding, it also causes the outpouring of many different hormones in mothers. Sometimes mothers have difficulty bonding with their babies if their hormones are raging or they have postpartum depression. Bonding can also be delayed if a mom's exhausted and in pain following a prolonged, difficult delivery.

If your baby spends some time in intensive care, you may initially be put off by the amount and complexity of equipment. But bonding with your baby is still important. The hospital staff can help you hold and handle your baby through openings in the isolette (a special nursery bassinet) and will encourage you to spend time watching, touching, and talking with your baby. Soon, your baby will recognize you and respond to your voice and touch.

Nurses will help you learn to bathe and feed your baby. If you're using breast milk you've pumped, the staff, including a lactation consultant, can help you make the transition to breastfeeding before your baby goes home. Some intensive care units also offer rooming-in before you take your baby home to ease the transition.

Is There a Problem?
If you don't feel that you're bonding by the time you take your baby to the first office visit with your child's doctor, discuss your concerns at that appointment. It may be a sign of postpartum depression. Or bonding can be delayed if your baby has had significant, unexpected health issues. It may just be because you feel exhausted and overwhelmed by your child's arrival.

In any event, the sooner a problem is identified, the better. Health care providers are accustomed to dealing with these issues and can help you be better prepared to form a bond with your child.

Also, it often helps to share your feelings about bonding with other new parents. Ask your childbirth educator about parenting classes for parents of newborns.

Bonding is a complex, personal experience that takes time. There's no magic formula and it can't be forced. A baby whose basic needs are being met won't suffer if the bond isn't strong at first. As you become more comfortable with your baby and your new routine becomes more predictable, both you and your partner will likely feel more confident about all of the amazing aspects of raising your little one.

Reviewed by: Larissa Hirsch, MD
Date reviewed: February 2008
Originally reviewed by: Wayne Ho, MD

secret garden

sinopsis:

Drama menceritakan tentang Kim Joo Won (Hyun Bin), seorang Ketua Pegawai Eksekutif angkuh dan aneh yang mengekalkan imej kesempurnaan yang seolah-olah, dan Gil Ra Im (Ha Ji Won), seorang stuntwoman miskin dan sederhana yang cantik dan badan adalah objek iri hati di kalangan pelakon terbaik. Mesyuarat tidak sengaja mereka, apabila Joo Won kesilapan Ra Im untuk pelakon Park Chae Rin, menandakan permulaan tegang itu, pertelingkahan hubungan, di mana Joo Won cuba menyembunyikan tarikan yang semakin meningkat kepada Ra Im bahawa kedua-dua mengelirukan dan mengganggu dia. Untuk menyukarkan lagi keadaan, satu turutan peristiwa pelik menyebabkan mereka bertukar-tukar badan.

PRA3101

PRA3101

[Design] Hati Yang Tabah | iluvislam.com + discover the beauty of islam

[Design] Hati Yang Tabah | iluvislam.com + discover the beauty of islam

pelan luar KKBI PRA3110

pelan luar

pelan dalam KKBI PRA3110

pelan dalam

pengenalan KKBI PRA3110

Pen Gen Alan

KATEGORI KK BPK

kategori KK BPK

KKBI PRA3109

1.0 PENGENALAN

Kanak-kanak berkeperluan khas adalah merupakan kanak-kanak yang berhadapan dengan kebatasan keupayaan dengan sendirinya bagi memperoleh keperluan biasa dan untuk hidup dengan masyarakat disebabkan had fizikal dan mentalnya. Kanak-kanak ini juga sememangnya mempunyai pelbagai tingkah laku yang pelbagai dan semestinya memerlukan beberapa kaedah yang berkesan bagi mengurus tingkah laku yang tidak diingini. Menurut G. Miltenberger (2001) tingkah laku adalah sesuatu yang dilakukan, cara untuk bertindak dan bagaimana tindakbalas seseorang terhadap persekitaran.

Tambahan lagi, mengikut Kirk (1993), pendidikan khas ialah kanak-kanak yang berbeza daripada kanak-kanak sederhana ataupun biasa dalam ciri-ciri menta, keupayaan deria, ciri-ciri saraf dan otot ataupun fizikal, tingkah laku social ataupun emosi, keupayaan komunikasi ataupun pelbagai kekurangan sehingga memerlukan amalan-amalan sekolah yang diubahsuai ataupun memerlukan perkhidmatan-perkhidmatan pendidikan khas, supaya ia dapat berkembang sehingga kemampuan yang maksimum.

Manakala mengikut terjemahan Culatta (1999) pula, definisi pendidikan khas ialah pengajaran yang bercorak individu, direka bagi memenuhi keperluan-keperluan pendidikan yang berkaitan dengan murid-murid kurang upaya. Pendidikan khas menyediakan peluang-peluang pembelajaran yang tidak disediakan dalam kurikulum ataupun perkhidmatan-perkhidmatan persekolahan biasa. Oleh itu, dalam tugasan kali ini, saya mengelaskan beberapa kategori kanak-kanak berkeperluan khas dan juga beberapa pemerhatian yang dilakukan ke atas kanak-kanak berkeperluan khas semasa lawatan saya bersama empat orang rakan saya ke Sekolah Kebangsaan Kubang Kerian 1.

2.0 Kategori kanak-kanak berkeperluan khas 

2.1. Murid bermasalah Penglihatan

Penglihatan merupakan salah satu deria yang penting kerana kanak-kanak mempelajari 80% daripada penglihatan. Oleh itu, masalah penglihatan dianggap sebagai masalah utama yang mungkin memberi kesan terhadap perkembangan kognitif kanak-kanak tersebut. Mengikut Pertubuhan Kesihatan Sedunia (WHO) mendefinisi masalah ini sebagai kebutaan (penglihatan kurang daripada 3/60 pada mata yang terbaik ataupun medan penglihatan kurang daripada 10^O setelah menerima rawatan ataupun pembetulan biasan (refractive) dan rabun (penglihataan kurang daripada 6/18 sehingga persepsi cahaya pada mata yang terbaik). Hal demikian berpunca daripada baka dan keturunan, komlikasi semasa hamil dan lahir, rubella, syphilis, kecederaan dan penyakit. Tanda-tanda bagi masalah penglihatan ini dapat dilihat daripada tiga aspek iaitu dari segi rupa, tingkah laku dan aduan kanak-kanak yang mengalaminya. (Lihat Lampiran A). Oleh itu, guru perlu memberi keperluan pembelajaran dan latihan yang sebaiknya kepada kanak-kanak ini. (Lihat Lampiran A)

2.2. Murid bermasalah Pendengaran

Pendengaran adalah satu saluran penting bagi manusia menerima bahan-bahan ilmu. Oleh itu, kehilangan pendengaran merupakan ancaman utama bukan sahaja terhadap komunikasi, tetapi juga kepada kehidupan peribadi dan sosial individu. Menurut Herth (1998), orang yang mengalami masalah pendengaran atau pekak berasa dirinya terasing dari komuniti. Punca-punca bagi masalah pendengaran ini ialah sebelum lahir, semasa lahir dan selepas lahir. Selain itu juga, masalah ini terbahagi kepada dua tahap iaitu tahap kurang pendengaran dan tahap pekak. Tahap kurang pendengaran pula terbahagi kepada tiga iaitu ringan, sederhana dan sederhana teruk. Manakala tahap pekak pula terbahagi kepada dua iaitu teruk dan sangat teruk. Justeru itu, antara tanda-tanda yang diperhatikan ialah kanak-kanak kurang member perhatian di dalam kelas, kelihatan selalu berkhayal, butir-butir percakapan yang tidak jelas dan janggal, sering bertanya mengenai tugasan dan lain-lain lagi. (Lihat Lampiran A)

2.3. Murid bermasalah Pembelajaran

2.3.1.   Lembam atau slow learner

Lembam atau slow learner merupakan perkembangan bahasa yang lewat. Di mana mereka yang mempunyai ciri-ciri seperti komunikasi yang kurang, kurang daya tumpuan terhadap sesuatu dan lain-lain lagi. Justeru itu, bagi kanak-kanak yang mengalami masalah pembelajaran seperti ini banyak masalah yang akan dihadapi. Misalnya, wujudnya masalah tingkah laku, daya tumpuan yang singkat dan mereka akan ketinggalan dalam pengajaran dan pembelajaran. Oleh itu, guru perlu memastikan masalah dapat di atasi dengan segera. Misalnya, mengambil tindakan seperti pengajaran dilakukan secara individu, mendapatkan terapi pertuturan, membina keyakinan diri mereka agar dapat menonjolkan diri dan lain-lain lagi. (Lihat Lampiran A)

2.3.2.   Sindrom Down (SD)

Down Sindrome merupakan penyakit keturunan yang disebabkan oleh kromosom tambahan pada kromosom nombor 21 yang terdapat pada kanak-kanak. Ia juga dikenali sebagai Trisomy 21. Biasanya kanak-kanak SD ini akan mengalami banyak masalah kesihatan. Misalnya, pertumbuhan yang lambat, kesukaran untuk belajar dan bertutur, berpenyakit pada jantung congenital, mudah mendapat jangkitan dan lain-lain lagi. Oleh itu, banyak program pemulihan bagi mengatasi masalah SD ini. Contohnya, program pemulihan seperti program interversi, terapi carakerja, terapi pertuturan dan sebagai dapat membantu kanak-kanak SD mencapai keupayaan dan perkembangan maksima serta mampu berdikari. (Lihat Lampiran A)

2.3.3.   Autism

Kanak-kanak autism adalah kanak-kanak yang mengalami masalah komunikasi tersekat laku. Maksud tersekat laku ialah kanak-kanak ini akan menunjukkan tingkah laku yang tidak sesuai pada peringkat umurnya malah melakukukan sesuatu perkara diluar jangkaan. Contohnya, kanak-kanak berumur 11 tahun akan menunjukkan tingkah laku kanak-kanak berumur 3 tahun. Kanak-kanak autism juga didefinisikan  sebagai individu yang tidak berkeupayaan menyesuaikan diri mereka secara normal dengan persekitaran (menurut Leo Kanner, 1943). Selain itu, kanak-kanak autism mempunyai persatuannya tersendiri. Misalnya, Persatuan Kebangsaan Autisme Malaysia (NASOM). Justeru itu, kanak-kanak autism akan terjamin masa depannya dengan adanya persatuan sebegini. (Lihat Lampiran A)

2.3.4.   Attention Deficit Hyperactive Disorder (ADHD)

ADHD juga dikenali sebagai kanak-kanak tanpa hiperaktif dan juga kanak-kanak hiperaktif. Di mana mereka ini bersifat kurang tumpuan terhadap sesuatu benda. Lambat menyiapkan sesuatu tugasan, tidak boleh duduk diam, impulsive dan sebagainya. Banyak juga masalah yag melibatkan ADHD seperti masalah sosial dan juga masalah keluarga. Oleh itu, bagi mengatasi masalah ini, guru perlu tahu apa yang mereka minat. Contohnya, dalam aktiviti pengajaran dan pembelajaran, ia mestilah aktiviti yang menyeronokkan untuk menarik perhatian murid tersebut. (Lihat Lampiran A)

2.3.5.   Terencat Akal

Kanak-kanak terencat akal adalah kanak-kanak yang menpunyai daya pemikiran yang berkurangan dan bermasalah dalam pembelajaran. Misalnya, terencat akal teruk yang dikenali sebagai Mental Retardation. Di mana kanak- kanak yang mengalami keadaan perkembangan minda dan daya pemikiran yang kurang ataupun tidak lengkap. Biasanya, penyakit ini dilasifikasikan kepada 3 kategori iaitu; ringan (skor IQ: 50-75), sederhana (skor IQ: 30-50) dan teruk (skor IQ: 30 ke bawah). Oleh itu, bagi mengatasi masalah ini dan agar murid seperti ini mendapat pengajaran dan pembelajaran yang baik, guru haruslah memainkan peranan yang penting. Misalnya, mengajar mereka komunikasi, menerapkan terapi pertuturan, menyediakan bahan pengajaran dan pembelajaran yang menarik dan sebagainya.

2.3.6.   Palsi Serebrum

Palsi Serebrum (Cerebral Palsy) bermaksud kanak-kanak yang menggunakan sebahagian daripada otot di dalam badan mereka dalam keadaan normal akibat kerosakan dalam otak. Biasanya mereka bersifat seperti ketegangan pada otot, pergerakan tanpa diarah, gangguan dalam mobaliti dan sebagainya. Terdapat beberapa jenis serebrum palsi; iaitu palsi serebrum spastik, athetosis, ataxia, hemiplegia, diplexia dan quadriplegia (Lihat Lampiran A).

2.3.7.   Pintar cerdas

Terdapat pelbagai pandangan dan pendapat mengenai konsep pelajar pintar cerdas ini. Stanford Binet (1916), orang pertama menjalankan ujian pintar cerdas yang dikenali sebagai “The Stanford-Binet Test” telah memberikan definisi pintar cerdas sebagai merujuk kepada keupayaan individu memahami, membuat pertimbangan dan penaakulan dengan baik. Lewis Terman (1916), pula memberi definisi pintar cerdas sebagai seseorang yang berkebolehan untuk berfikir secara abstrak. (Lihat Lampiran A)

2.4. Disleksia

Disleksia adalah gabungan dua perkataan Greek iaitu “dys” bermaksud “kesukaran” dan “lexia” bermaksud “perkataan”. Terjemahannya membawa maksud “kesukaran dengan perkataan bertulis”. Menurut Sanders dan Myers (1996), kanak-kanak yang mengalami ciri-ciri disleksia mempunyai kesukaran-kesukaran khusus dalam bacaan, menulis dan mengeja. Kesukaran-kesukaran ini termasuklah masalah yang serupa dalam kerja nombor dan mengenali symbol-simbol, seperti not muzik atau symbol matematik. Manakala menurut Drake (1989) [dalam Madya Zhagan (1999)] masalah pembelajaran disleksia merujuk kepada beberapa ciri, iaitu:

a)    Kesukaran belajar bahasa

b)    Ketidakseimbangan dengan kebolehan intelektual

c)    Tidak lancar ketika membaca sesuatu bahan bercetak

d)    Tidak dapat menulis dengan lancar dan tepat

e)    Mata menjadi penat setelah beberapa minit menumpu pada tulisan

f)     Daya tumpuan yang terhad (pendengaran dan pengamatan tetapi tidak pekak atau buta.

Punca sebenar yang menyebabkan kanak-kanak mengalami disleksia tidak diketahui (Bradford, 2001). Namun, mengikut kajian-kajian yang telah dijalankan, secara teorinya disleksia disebabkan oleh keturunan (genetik), biologi, dan kemtangan (Mercer, 1997; Hammond & Hughes, 1999). Oleh itu, bagi mengatasi masalah disleksia ini, guru perlulah menggunakan pendekatan yang tertentu. Contohnya, Kajian menunjukkan pendekatan Multi-Sensory merupakan kaedah yang paling sesuai bagi mengajar kanak-kanak disleksia; iaitu dengan menggabungkan kesemua sensori (auditori, visual, oral dan kinestetik) kita. (Lihat Lampiran A)

3.0  LAPORAN

3.1  Perihal penubuhan pusat atau sekolah

Tanggal 8 Mac 2011, saya telah pergi ke Sekolah Kebangsaan Kubang Kerian 1, Kota Bharu, Kelantan. Tujuan saya pergi ke sekolah ini ialah untuk melawat dan mengenal pasti ciri-ciri kanak-kanak prasekolah berkeperluan khas. Oleh itu, berikut adalah tugasan saya yang perlu saya buat:

a)   Sejarah

b)    Tujuan

c)    Ahli Jawatankuasa(AJK)          (Lihat Lampiran B)

d)    Program yang disediakan

e)    Objektif yang dapat dicapai

 f) Kejayaan yang diperolehi                          (Lihat Transkrip Temubual)

g)    Kekangan atau masalah yang dihadapi

3.2  Pemerhatian

3.2.1     Mengenal pasti ciri-ciri kanak-kanak prasekolah berkeperluan khas

Terdapat beberapa kaedah atau teknik yang boleh digunakan oleh pemerhati bagi merekod tingkah laku murid. Antaranya adalah time-sampling, event/ frequency recording, duration recording, interval recording, senarai semak, rekod anekdot dan sekil kadar. Dalam pemerhatian ini, saya menggunakan kaedah senarai semak dan menemubual.

3.2.1.1 Senarai semak

Walaubagaimanapun pemerhatian adalah lebih bermakna apabila guru dapat mengaitkan perubahan tingkah laku kanak-kanak dengan hasil pembelajaran seperti yang ditetapkan. Oleh itu, guru boleh menyediakan satu senarai pembelajaran dan digunakan sebagai alat atau instrument semakan semasa membuat pemerhatian untuk setiap murid. Senarai hasil pembelajaran hendaklah mengambil kira domain afektif, kognitif dan psikomotor. Oleh itu, saya telah membuat senarai semak beberapa perkara mengenai ciri-ciri kanak-kanak berkeperluan khas. (Lihat Lampiran C)

3.2.1.2 Temubual

Temubual juga salah satu kaedah atau teknik bagi pengumpulan data. Temubual ini boleh direkod mahupun menulis transkrip perbualan. Oleh disebabkan saya tidak membawa perakam suara pada ketika menemubual ibu bapa murid, saya hanya mencatat isi-isi penting sahaja. Oleh hal demikian saya perlu menulis transkrip semasa menemubual itu semula. Saya telah menemubual guru prasekolah berkeperluan khas SK Kubang Kerian 1, iaitu Puan Nurul Aini bt Ismail. Berikut adalah transkrip temubual antara saya dan Puan Nurul Aini Bt Ismail:

TRANSKRIP TEMUBUAL

Pada 8 Mac 2011, saya dan rakan saya seramai empat orang, iaitu Nik Fatin Amalina binti Ismail, Ainur Nazura binti Mohd Joni dan Mohammad Izam Iznan bin Jusoh telah pergi ke Sekolah Kebangsaan Kubang Kerian 1,16150 Kota Bharu, Kelantan. Tujuan saya dan rakan-rakan pergi ke sekolah itu adalah untuk melawat Prasekolah Pendidikan Khas di sekolah tersebut dan membuat pemerhatian dan mengenal pasti ciri-ciri kanak-kanak pendidikan khas serta aktiviti pengajaran dan pembelajaran yang dilaksanakan. Justeru itu, saya telah menemubual guru prasekolah pendidikan khas sekolah tersebut bagi memudahkan untuk berurusan dan menyiap tugasan saya. Berikut ialah transkrip temubual saya bersama guru Prasekolah Pendidikan Khas SK Kubang Kerian 1, Pn. Nurul Aini binti Ismail:

Saya              : Assalamualaikum, Cikgu Aini.

Cikgu Aini     : Waalaikumussalam.

Saya               : Apa khabar Cikgu Aini

Cikgu Aini      : Sihat alhamdulillah.

Saya               : Baiklah, Cikgu Aini. Di sini saya beritahu tujuan saya dating melawat

  Prasekolah Pendidikan Khas ini ialah untuk mengumpul sebanyak

  mungkin maklumat mengenai murid-murid berkeperluan khas bagi

  memudahkan tugasan major saya. Bolehkah cikgu membantu?

Cikgu Aini     : Oh, begitu. Boleh apa salahnya.

Saya               : Terima kasih, cikgu. Pertama, saya ingin bertanya tentang penubuhan

                          Prasekolah Pendidikan Khas di sekolah ini, yakni sejarah, tujuan, objektif

                          yang dicapai dan Ahli Jawatankuasa bagi penubuhan prasekolah ini?

Cikgu Aini     : Sama-sama. Semua yang kamu minta ada di dalam buku Pengurusan

  Pra Intergrasi Prasekolah Pendidikan Khas SK Kubang Kerian 1 2011

  dan juga buku Panduan Pelaksanaan Program Pendidikan Khas

  Prasekolah. (Lihat Lampiran C)

Saya               : Baiklah, cikgu. Nanti saya melihat buku tersebut. Seterusnya, saya mahu

bertanya tentang apakah kejayaan yang diperolehi dan apakah masalah   

atau kengkangan yang dihadapi oleh cikgu selama mengajar?

Cikgu Aini     : Okey. Kejayaan yang diperolehi sepanjang mengajar ialah kami  

  mendapat Naib Juara pada peringkat Negeri Kelantan dalam setiap

  pertandingan sukaneka iaitu yang dianjurkan oleh Pejabat Pendidikan

  Daerah (PPD) Kubang Kerian, Kelantan. Selain itu, kejayaan yang paling

  bermakna ialah di mana salah seorang murid saya, iaitu Muhibbuddin bin

  Ahmad Fadhli yang lebih dikenali sebagai Muhib. Beliau merupakan

  seorang kanak-kanak autism. Di mana pada awal kemasukan, dia suka

  menghantukkan kepalanya sehingga mencederakan diri sendiri. Setelah

  saya mempelajari dan mengenalpasti ciri-ciri seorang autisme, saya 

  dapat mengatasi masalah Muhib ini. Dan sekarang Muhib sudah pandai

  melapikkan tangannya apabila dia menghantukkan kepalanya ke lantai.   

  Manakala masalah yang saya hadapi sepanjang mengajar di sini

  antaranya ialah pada tahun lepas, seorang murid yang terlalu hiperaktif

  telah memasuki prasekolah pendidikan khas ini dan suatu ketika dia

  telah menendang perut saya sehingga saya mengalami keguguran. Ia

  disebabkan sifat dia yang terlampau hiperaktif sehingga dia dinasihat

  mengambil ubat bagi mengurangkan keaktifannya.

Saya               : Takziah cikgu. Cikgu, apakah pertandingan yang biasa disertai oleh

murid-murid pendidikan khas?

Cikgu Aini     : Terima Kasih. Pertandingan yang biasa disertai oleh murid-murid saya 

                          ini ialah pertandingan sukaneka, merwarna, dan lain-lain lagi.

Saya               : Bagaimanakah cara atau inisiatif cikgu ambil untuk mendalami lagi

  perasaan murid-murid pendidikan khas ini?

Cikgu Aini     : Caranya ialah pertama sekali, bawa murid tersebut berjumpa dengan

  doktor untuk mengenal pasti penyakit yang dihidapinya dan jikalau teruk

  dan memerlukan murid tersebut mengambil ubat, murid tersebut perlu

  mengambil ubat tersebut. Tetapi sebelum itu guru hendaklah berbincang

  dengan ibu bapa murid tersebut. Misalnya, pada tahun lepas, seorang

  murid saya disahkan oleh doctor mengidap penyakit hiperaktif yang

  melampau sehingga dia perlu mengambil ubat bagi menenangkan 

  penyakitnya itu. Kedua, guru juga perlu menyertai aktiviti berkaitan anak-

  anak Pendidikan Khas ini dengan Jabatan Pelajaran Negeri (JPN) atau

  mana-mana pihak yang menganjurnya. Tambahan lagi, guru boleh juga

  meminta cadangan-cadangan daripada ibu bapa kerana ini untuk 

  kebaikan mereka dan anak-anak mereka juga. Justeru, mungkin

  cadangan yang diberikan oleh ibu bapa mungkin boleh digunapakai.

Saya               : Apakah kategori murid-murid pendidikan khas yang berada di prasekolah

  cikgu?

Cikgu Aini     : Kategori murid Pendidikan Khas yang ada di prasekolah ini ialah autism,

  slow learner dan sindrom down. Hal demikian disahkan oleh doktor.

  Tetapi jika kite sebagai guru melihatnya akan menampakkan mereka ini

  ada yang bersifat ‘multiple’, iaitu mempunyai penyakit campur. 

  Contohnya, adik Muhammad Risyafiq Daniel bin Mohd Risman adalah

  seorang yang slow learner tetapi jikalau kita melihatnya, ada juga sifat

  hiperaktif. Kalau kamu mahu tahu dengan lebih lanjut lihat dalam buku

  Intergrasi Prasekolah Pendidikan Khas SK Kubang Kerian 1 tahun 2011.

Saya               : Bagaimanakah cara kemasukan murid-murid prasekolah ini?

Cikgu Aini     : Seperti prasekolah biasa juga, cara kemasukannya sama seperti mengisi

  borang pendaftaran (Lihat Lampiran D) cuma murid-murid ini perlu

  mendapat pengesahan doktor iaitu dalam bentuk surat menyurat (Lihat

  Lampiran D) apabila memasuki prasekolah ini dan pendapatan ibu bapa

  ialah RM1500 ke bawah. Dan perlu  

Saya               : Pada pendapat cikgu, apakah ciri-ciri yang terdapat pada seorang guru

  Pendidikan Khas?

Cikgu Aini     : Pendapat saya ialah untuk menjadi seorang guru Pendidikan Khas ialah

  beliau mestilah mempunyai sifat sabar dalam melayani karenah kanak-

  kanak pendidikan khas ini. Selain itu, seorang guru itu perlu mempunyai

  sifat penyayang kerana kanak-kanak istimewa ini memerlukan kasih

  sayang dan untuk mengetahui lebih lanjut lagi ciri-ciri guru Pendidikan 

  Khas, lihat dalam buku karya R.A. Radziah 

Saya               : Baiklah cikgu, sebelum kami meminta diri, bolehkah cikgu memberi

  sedikit biodata cikgu serta pengalaman cikgu?

Cikgu Aini     : Boleh. Tetapi jika mahu biodata saya, sila lihat dalam buku Pengurusan

  Pra Intergrasi Prasekolah Pendidikan Khas SK Kubang Kerian 1 tahun

  2011. Dan pengalaman yang saya ada ialah saya mempunyai sepupu

  yang sindrom down. Dari situ timbul minat saya mendalami lagi

  Pendidikan Khas ini. Di universiti pula, saya banyak menyertai program-

  program pendidikan yang dianjurkan oleh pihak universiti. Misalnya,

  suatu ketika dahulu, saya pergi ke salah sebuah sekolah Pendidikan

  Khas di Kuala Lumpur. Tujuan saya pergi ke sekolah itu ialah untuk

  membuat kajian tentang murid-murid slow learner. Di mana seorang 

  murid di sekolah tersebut apabila gurunya memberi satu tugasan dia 

  mengambil 30 minit untuk menyelesaikan tugasannya itu.

Saya               : Terima kasih cikgu.

Cikgu Aini     : Sama-sama. Lain kali jemput datang lagi!

Saya               : Insya’Allah cikgu.

                        3.2.2 Pengajaran dan pembelajaran yang berkesan

Dalam tugasan ini, saya juga perlu mengenalpasti  ciri-ciri kanak-kanak berkeperluan khas dan juga memerhatikan cara-cara bagaimana guru prasekolah tersebut melaksanakan aktiviti pengajaran dan pembelajaran kepada kanak-kanak prasekolah berkeperluan khas. Oleh itu, dalam hal demikian saya telah merekod video untuk mengenalpasti ciri-ciri kanak-kanak tersebut dan bagaimana pengajaran dan pembelajaran guru Prasekolah Berkeperluan Khas SK Kubang Kerian 1. (Lihat lampiran C)

Berdasarkan video tersebut, saya ingin membuat rumusan sedikit mengenai aktiviti yang dijalankan. Aktiviti yang dijalankan pada hari itu ialah mengenai Anggota Badan Saya. Di mana pada set induksi, guru atau Cikgu Nurul Aini menyanyi lagu mengenai Anggota Badan untuk menarik minat pelajarnya. Bagi saya ia sangat menarik. Walaupun begitu, mendidik kanak-kanak istimewa ini memerlukan pengorbanan yang besar kerana masa mengajar, Cikgu Aini banyak bersabar melayan karenah murid-muridnya. Kerana kebanyak mereka ini mempunyai daya penumpuan yang kurang terhadap sesuatu aktiviti yang dilaksanakan. Mereka ini banyak berkhayal terutamanya, Adik  Haida dan Adik Mirza semasa guru mengajar. Aktiviti seterusnya dilakukan pula melukis gambar anggota badan seperti mata, hidung, telinga dan lain-lain. Dalam aktiviti ini saya melihat Adik Mirza walaupun dalam beliau berkhayal, beliau cepat menangkap apa yang Cikgu Nurul Aini mengajarnya. Misalnya, beliau akan melukis apa yang guru memintanya lukis. Pada akhir pembelajaran, iaitu penutup, guru memasang lagu bentuk (shape). Di dalam aktiviti ini, murid-murid lain hanya duduk mendengar lagu tersebut. Tetapi Adik Mirza akan melakukan aktiviti mengikut apa yang video lagu tersebut buat. Misalnya, dalam video lagu ‘shape’ tersebut, aktiviti yang dijalankan ialah mencari bentuk bulat. Di sini, Adik Mirza akan mancari akan mencari alatan permainan yang berbentuk bulat. Dengan itu, apa yang saya perhatikan di sini, tidak semua murid akan lemah dalam sesuatu pelajaran yang mereka pelajari.

4.0  Rumusan

Terdapat banyak ciri-ciri yang boleh dikenalpasti dan keistimewaan yang ada pada setiap kategori kanak-kanak berkeperluan khas ini. Dapatan kajian menunjukkan guru-guru Pendidikan Khas memerlukan latihan yang mendalam untuk bertindak professional bagi menangani  permasalah kanak-kanak istimewa ini dan juga penerimaan ibu bapa mereka terhadap anak-anak seperti ini. Selain itu, saya juga ingin memberi sedikit sebanyak cadangan untuk membina atau membantu guru-guru agar terus mencapai kegemilangan. Pertama, guru perlu menyediakan lebih banyak program-program berbentuk motivasi seperti program inklusif di mana program ini banyak menyedarkan kanak-kanak normal tentang kanak-kanak berkeperluan khas juga adalah sebahagian daripada masyarakat juga. Di samping itu, ia memberi peluang kepada kanak-kanak khas untuk menyesuaikan diri dengan rakan sebaya yang normal dan menyertai aktiviti yang disediakan untuk mereka. Mereka juga manusia biasa yang mempunyai keinginan untuk bermain. Oleh itu, guru juga perlu berfikir permainan yang sesuai bagi setiap kategori kanak-kanak istimewa ini. Misalnya, terapi pasir, terapi air dan sebagainya sesuai digunakan untuk kanak-kanak istimewa ini.

5.0  Refleksi

Bismillahirrahmanirrahim...

Segala puji bagi Allah atas segala nikmat dan pemberianNya. Semoga selawat dan salam bagi Rasulullah, serta para keluarga, sahabat dan pengikut-pengikut baginda yang meneruskan ajaran Islam kepada seluruh umat manusia. Syukur ke hadrat ilahi dapat saya menyelesaikan tugasan kerja kursus projek major saya iaitu Kanak-Kanak Prasekolah Berkeperluan Khas (PRA 3109) saya pada masa yang telah ditetapkan, iaitu lebih kurang 8 minggu.

Selain itu, di sini saya juga ingin mengucapkan terima kasih kepada pensyarah-pensyarah, rakan-rakan dan tokoh-tokoh yang terlibat dalam membantu saya sepanjang menjalankan tugasan projek ini. Tugasan projek ini telah diberikan kepada saya pada 06 Februari 2011  dan telah diberi taklimat oleh En. Wan Ahmad Jazlan bin Wan Abd. Rahman. Tugasan projek ini dikehendaki dilaksanakan sebelum atau semasa menjalankan Praktikum Fasa 1. Sebelum menjalankan tugasan ini, saya telah berkolaborasi dengan En. Wan Ahmad Jazlan sebelum membuat tugasan ini kerana ada sedikit ketidakfahaman saya mengenai skop tugasan yang perlu dibuat dan bagaimana membuatnya. Misalnya, membuat soalan nombor satu, di mana ia dikehendaki membina pengurusan grafik kategori kanak-kanak berkeperluan khas. Di mana saya tidak faham adakah kategori kanak-kanak berkeperluan khas terbahagi kepada tiga atau empat kategori? Dan adakah sekarang disleksia telah berpecah daripada golongan kanak-kanak berkeperluan bermasalah pembelajaran?  Setelah mendapat penerangan daripada En. Wan Ahmad Jazlan, kategori kanak-kanak berkeperluan khas memang terbahagi kepada empat dan disleksia sekarang telah berpecah daripada golongan kanak-kanak berkeperluan khas bermasalah pembelajaran. Sebelum menyelesaikan tugasan ini, saya dan rakan-rakan saya juga perlu memilih sekolah-sekolah di sekitar Kelantan ini yang mempunyai prasekolah berkeperluan khas. Di mana saya mendapat tahu sekolah di sekitar Kelantan hanya terdapat 7 buah sekolah sahaja yang mempunyai prasekolah berkeperluan khas. Oleh itu, saya dan rakan saya berbincang pergi secara berkumpulan ke setiap sekolah yang dipilih. Di mana empat orang setiap kumpulan. Setelah dibahagi-bahagikan kumpulan saya ialah saya sendiri; Nurulk Fatihah binti Hashim @ Abdullah, Nik Fatin Amalina binti Ismail, Ainur Nazura binti Mohd Joni dan Mohammad Izam Iznan bin Jusoh serta kami telah memilih Sekolah Kebangsaan Kubang Kerian 1.

 Tugasan projek bagi subjek kali ini tidak memerlukan saya mengajar. Di mana saya dikehendaki memilih sebuah sekolah yang mempunyai prasekolah berkeperluan khas dan mengenalpasti ciri-ciri setiap murid prasekolah tersebut dan perhatikan juga cara-cara pengajaran dan pembelajaran yang dilaksanakan oleh guru prasekolah tersebut. Sewaktu menjalani program ini saya menghadapi sedikit masalah kerana kamera digital saya tertinggal di rumah tetapi saya bernasib baik kerana kawan saya mempunyai handphone yang berteknologi tinggi iaitu boleh merakam video tingkah laku kanak-kanak istimewa tersebut.

Selain itu, saya juga keliru mahu membuat kaedah ape yang diperlukan semasa kajian tugasan ini dilaksanakan. Oleh itu, saya meminta pendapat rakan-rakan saya dan kami bersama menyelesaikannya. Misalnya, membuat kaedah pemerhatian, membuat boring senarai semak, temubual dan rakaman suara dan laian-lain. Selain masalah ini, kengkangan masa juga mencemburui saya apabila tugasan projek ini bertembung dengan tugasan projek major saya satu lagi, iaitu Pengurusan Prasekolah (PRA3110) dan juga Praktikum Fasa 1. Di mana, kedua-duanya perlu dihantar pada tarikh yang sama setelah mendapat budi bicara pensyarah subjek-subjek tersebut, iaitu pada 31 Mac 2011.

Sepanjang melaksanakan tugasan ini saya memperolehi banyak faedah dan manfaat di mana saya dapat mempelajari bagaimana menafsir tingkah laku murid dengan kaedah penilain seperti rekod anekdot, rekod berterusan, dan lain-lain lagi. Di samping itu juga saya dapat memupuk nilai-nilai murni dalam diri saya sepanjang membuat kajian tugasan ini. Dari segi sumber maklumat pula, saya dapat merujuk di pelbagai sumber. Misalnya, rujukan di Perpustakaan di Institut Pendidikan Guru Kampus Kota Bharu, Perpustakaan Negeri Terengganu, buku-buku, rujukan para pensyarah dan sebagainya. Sewaktu menjalankan kajian mengenai tugasan projek ini, saya berasa sangat seronok kerana dapat pengalaman menafsir diri murid-murid ini sebelum kita menafsir murid-murid kita sendiri kelak. Selain itu, saya dapat mengenalpasti ciri-ciri yang kita lihat secara realiti seorang kanak-kanak berkeperluan khas. Di mana selama ini saya hanya didedahkan dengan teori sahaja mengenai kanak-kanak berkeperluan khas ini.

Sepanjang melaksanakan tugasan ini juga, saya amat bergembira menemui kanak-kanak istimewa ini; iaitu adik Hajar, adik Mirza, adik Muhib, adik Anam, adik Haida dan seorang lagi tidak datang, iaitu adik Syafiq. Walaupun mereka ini kanak-kanak istimewa mereka mempunyai kelebihan dan kelemahan masing-masing. Saya juga berasa sedih melihat mereka ini. Bagaimanakah kehidupan mereka di masa hadapan jika kita tidak memberi pendidikan mereka? Dan bagaimakah jika ibu bapa mereka ini tidak sedar akan pentingnya menghantar kanak-kanak seperti ini ke sekolah?

 Akhir kata, saya mengucapkan ribuan terima kasih kepada rakan-rakan kerana memberi kerjasama yang baik dan para pensyarah yang terlibat, terutamanya En. Wan Ahmad Jazlan yang banyak memberi input, tips-tips yang berguna supaya tugasan saya ini tidak terpesong daripada sebetulnya serta sesiapa yang terlibat sama ada secara langsung mahupun tidak langsung serta saya juga berharap tugasan yang saya buat ini bertepatan dengan kehendak soalan yang diberikan.

Sekian. Terima kasih.